Κριτική της τουρκικής μικρού μήκους ταινίας “Another Matter” (2017) σκην. Bahar Kılıç Adilçe και Hulusi Nusih Tütüncü – από την Ιωάννα Σπανού

Μία ανθρωποκεντρική ιστορία για τη θέση των ίντερσεξ ατόμων στη κοινωνία είναι το θέμα που μονοπωλεί στην τουρκική ταινία Another Matter. Σαράντα μέρες μετά τον θάνατο της μητέρας του, ο νεαρός Σιβάν εξακολουθεί να «ακούει» τη φωνή της μέσα στο μυαλό του, υποδεικνύοντάς του ακόμη και την παραμικρή κίνησή του. Ο Σιβάν κλεισμένος μέσα στο σπίτι αποφεύγει γνωστούς και συγγενείς, με μοναδική εξαίρεση τη ξαδέλφη – συνεργό του. Εκείνη, ενώ είχε συμφωνήσει αρχικά να τον βοηθήσει στο σχέδιό του, να αποκαλύψει δηλαδή μπροστά σε όλους τη γυναικεία του φύση, τελευταία στιγμή λιποτακτεί. Η στιγμή της αποκάλυψης όμως, δεν επιδέχεται άλλες καθυστερήσεις. Η ημέρα που θα ζήσει τη ζωή που ονειρευόταν από μικρό παιδί, έφτασε.

Μέσα από μια βαθιά συναισθηματική μικρού μήκους ταινία οι σκηνοθέτες Bahar Kılıç Adilçe και Hulusi Nusih Tütüncü επιχειρούν να παρουσιάσουν στο κοινό ένα κομμάτι της σύνθετης προσωπικότητας ενός πληγωμένου και καταπιεσμένου ίντερσεξ ατόμου, που μεγάλωσε υπό την απειλή της κοινωνικής κατακραυγής. Τα φοβισμένα αλλά και έντονα αγανακτισμένα μάτια του Σιβάν, τα οποία δεν παραλείπουν να τονίσουν ξανά και ξανά οι δημιουργοί της ταινίας, εντείνουν το αίσθημα της ανάγκης για την αποκάλυψη. Ο θάνατος της μητέρας – δεσμώτη γίνεται η ανάσταση για τον ίδιο και το εφαλτήριο για να διεκδικήσει τη θέση του στη κοινωνία. «Μετά από σήμερα, όλα αυτά που με πόνεσαν, θα ανήκουν στο παρελθόν». Με μήνυμα απόλυτο και ξεκάθαρο, αντιμιλά για πρώτη φορά στην αυταρχική μητέρα και με παράπονο αλλά κυρίως θάρρος, της ανακοινώνει πως ήρθε η ώρα να κάνει αυτό που νιώθει ο ίδιος σωστό. Κυριευμένος ξανά από τον φόβο αλλά και γεμάτος θάρρος, ο Σιβάν βαδίζει προς τη λύτρωση, και ως γυναίκα κάνει την αποκάλυψη που τόσα χρόνια περίμενε.

Με άκρως ρεαλιστικές εικόνες, οι σκηνοθέτες μας ωθούν αβίαστα να ενστερνιστούμε το δράμα του πρωταγωνιστή και να νιώσουμε για λίγο τον φόβο, αλλά και την αποφασιστικότητα του. Ωστόσο, εστιάζοντας στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας στον φόβο και στην αποφασιστικότητα,, περιορίζουν τον θεατή από το να γνωρίσει καλύτερα τη ψυχοσύνθεση του ήρωα. Ο Σιβάν «βαδίζει» προς τη λύτρωση, να αποκαλυφθεί δηλαδή μπροστά σε όλους τη στιγμή μάλιστα της προσευχής, αλλά η στιγμή της κορύφωσης απουσιάζει. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, το άλλοτε χαμένο αγόρι έκανε το μεγάλο βήμα, αποκαλύφθηκε κι ακόμη κι αν γνωρίζει πως τα προβλήματα που θα ακολουθήσουν στο μέλλον μπορεί να είναι μεγαλύτερα, η πραγματικότητα έχει αλλάξει. Τους κανόνες του παιχνιδιού πλέον τους θέτει ο ίδιος.

trailer ταινίας: https://vimeo.com/223330999

Q&A with the director: http://balkan-can-kino.com/qa-with-bahar-kilic-adilce-another-matter-co-director/